Koç Üniversitesi Hastanesi “14 Kasım Dünya Diyabet Günü” kapsamında, “Diyabet Arkadaşım mı? Benim Gözümden Bak!” standına konut sahipliği yapıyor. Yaşam uzunluğu süren diyabet nasıl hissettirir?” sorusu üzerinde düşünmeyi amaçlayan stantta, 13 çocuğun diyabete bakış açılarına ve arkadaşça yaklaşımlarına yer veriliyor.
Koç Üniversitesi Hastanesi, farkındalık yaratmak ve diyabetli çocukların dünyasına ortak olmak hedefiyle, “Diyabet Arkadaşım mı? Benim Gözümden Bak!” sergisine mesken sahipliği yapıyor. “14 Kasım Dünya Diyabet Günü” kapsamında “Yaşam uzunluğu süren diyabet nasıl bir hissettirir?” sorusu üzerinde düşünmeyi amaçlayan stant, 13 çocuğun diyabete bakış açısına ve arkadaşça yaklaşımlarına yer veriyor.
Sergide, diyabetli çocukların yaratıcı, hassas ve özgün diyabet anlatımları standın arkadaşça olmasını sağlıyor ve bu lisan çocuklarda görülen diyabetin yarattığı “kırılganlığı” en âlâ formda yansıtacak vitray sanatıyla buluşuyor. Çocukların anlatımlarını içeren belgesel, fotoğraflar ve klasik sanat kısmı olan vitrayın cama yansıttığı ruh ile birleştirdiği “Diyabet Arkadaşım mı? Benim Gözümden Bak!” standı, herkesi diyabetli çocukların dünyasına ortak etmeyi amaçlıyor.
Sergide üzerinde durulan birinci şey, “Yaşam uzunluğu süren diyabet nasıl hissettirir?” sorusu oldu. Tip 1 diyabetle yaşayan çocuklara empatik bir bakış açısı geliştirilerek, “Bir çocuk olsaydım diyabeti nasıl tasvir ederdim, ona arkadaşça yaklaşabilir miydim?” kanısı standın temelini oluşturuyor ve izleyenleri görsel bir seyahate çıkarıyor. Küçük belgesel, fotoğraflar ve klâsik sanat kolu olan vitray ile birleştirilen “Benim Gözümden Bak!” standını ziyarete gelen tüm konukların hem diyabete bakış açılarının genişletilmesi hem de görsel bildirilerden oluşan bir armoniyle onların bu seyahate ortak edilmesi amaçlanıyor.
“Diyabetle arkadaş olmak, diyabetle yaşamanın birinci adımıdır”
Serginin açılışında konuşan Çocuk Endokrinolojisi ve Diyabet Bilim Kolu Lideri Prof. Dr. Şükrü Hatun, Türkiye’de 18 yaş altında yaklaşık 27-30 bin diyabetli çocuk yaşadığına dikkat çekti ve kelamlarına şöyle devam etti: “Çocuklarda diyabet seyrek görüldüğü için az bilinir. Öte yandan, hayat uzunluğu sürdüğü için de diğer bir bakışa muhtaçlık vardır. Örneğin diyabetli çocukların/gençlerin hayatını temel “gölgeleyen”, diyabetin kendisinden çok diyabetle ilgili algılar, bilgisizlikler, ön yargılar ve duyarsız tavırlardır.
Günümüzde diyabet tedavisinde birçok ilerleme olmasına karşın, hala diyabet eğitimi ve diyabet takımıyla kurulan ilgi kıymetini koruyor. Diyabet grubu, eğitim kadar çocukları ve aileyi de her taraftan tanıyarak, onlara diyabetle bir arada “yeni bir normal” yaratmaları konusunda dayanak olmaktadır. Bunun için takım onların bir çeşit “arkadaşı” haline gelmeli, lakin birebir vakitte uygunlaştırıcı bir rehber olmayı, her vakit ulaşılabilir olmayı, aile ve çocuğu diyabetle ilgili aktivitelere katmayı, güçlü akran etkileşimleri sağlamayı amaçlamalı. Bunlar çoğunlukla uzun vakte yayılan sıkıntı vazifelerdir.
Diyabetle arkadaş olmak diyabetle yaşamanın birinci adımıdır, diyabetle gelen zorlukları içimizde büyütmemek, tasalarla kendimizi tüketmemektir. Diyabetle karşılaşınca geçmişi geride bırakıp geleceğe bakmak, diyabetle barışık bir ömür sürmek en uygunudur. “Arkadaşım Diyabet”, işte bu ideolojinin ismidir ve yıllardır diyabet kamplarında biriken duyguları/düşünceleri/deneyimleri yansıtmaktadır. Sanat ise bütün bunlar için çok hoş bir imkan sağlar. Bizler diyabet kamplarında çok güçlü bir biçimde hissettiğimiz üzere, aklımızı ve kalbimizi birleştirerek “diyabetten hoşluk yaratabileceğimize” inanıyor ve çalışmalarımızı 30 yıldır bu ideolojiyle sürdürüyoruz. Bu stantla “Arkadaşım Diyabet” ideolojimizi ve Tip 1 diyabetli çocukların dünyasını sizlerle paylaşma imkanı bulduğumuz için çok mutluyuz.”
Kaynak: (BYZHA) Beyaz Haber Ajansı
