Abdi İbrahim Otsuka Medikal Yöneticiliği, otozomal dominant polikistik böbrek hastalığına dikkat çekiyor. En sık görülen kalıtsal hastalıklardan biri olan bu hastalık, hayatı tehdit edici boyutta olabiliyor. Otozomal dominant polikistik böbrek hastası (ODPBH) olan bireylerin böbreklerindeki kistler hayat boyunca büyüyüp ağrı, kist enfeksiyonları, kanama ve karında genişleme üzere belirti ve bulgulara yol açıyor. Bu durum vakitle böbrek yetersizliğiyle sonuçlanıyor. Hastalığın tesirleri bunlarla da bitmiyor. Pek çok hastada karaciğer kistlerine neden oluyor ve öteki organları da etkileyebiliyor.
Hastalık her yaşta ortaya çıkabiliyor
Kronik, progresif ve kalıtsal bir olan otozomal dominant polikistik böbrek hastalığı yaşayan bireyler, yüksek kan basıncı ve kardiyovasküler hastalık riski taşıyorlar. Hastalığın ise yaşı yok, hem yetişkinlerde hem de çocuklarda ortaya çıkabiliyor. ODPBH’nin çeşitli bulguları ve komplikasyonları nedeniyle hastalar ömür boyunca tedaviye gereksinim duyuyorlar. Pek çok hastadaysa böbrek nakli yahut diyaliz gerekli oluyor. Hayat kalitesini de negatif tarafta etkileyen hastalığa sahip bireylerde çalışmayı engelleyici durumlar yaşanabiliyor. Ömür uzunluğu süren fizikî ve ruhsal tesirlere neden olan hastalıkta diyaliz tedavisi de ileri safhalarda hastaların günlük ömürlerini değerli ölçüde etkiliyor.
ODPBH yalnızca bedensel değil negatif ruhsal tesirlerde getiriyor
ODPBH’nin (Otozomal Dominant Polikistik Böbrek Hastalığı) hastalar üzerinde derin duygusal tesirler yarattığı gözlemlendi. Hastalığın ilerleyici tabiatı, bireylerde önemli psikososyal problemlere yol açıyor. Bu meseleler ortasında öncelikli olarak telaş (anksiyete) dikkat çekiyor. Hastalığın vakitle böbrek yetmezliği ya da diyaliz üzere önemli sıhhat meselelerine yol açma potansiyeli, hastalarda gelecekle ilgili ağır bir dert yaratabiliyor.
Bir öbür yaygın his ise depresyon. Kronik bir hastalıkla başa çıkmak, bireylerde depresyon riskini artırıyor. Bilhassa hastalığın günlük hayatı zorlaştırması, fizikî kapasiteyi düşürmesi ve bağımsız hayat maharetlerini etkilemesi depresyon belirtilerini tetikliyor. Hastalar, daima olarak hastalığın tesirleriyle çaba etmek zorunda kalmanın getirdiği kronik yorgunluk ve gerilim ile de karşı karşıya kalıyor.
Hastalığı yaşayan bireyler toplumsallaşmaktan kaçınıyor
Sosyal izolasyon, hastaların ömür kalitesindeki düşüşe paralel olarak sık karşılaşılan bir sorun. Güç eksikliği ve hastalığın getirdiği fizikî zorluklar, bireylerin toplumsal aktivitelerden uzaklaşmasına neden oluyor. Bu da yalnızlık hissini artırarak toplumsal izolasyonu derinleştirebiliyor. Bununla birlikte, hastalar, aile üyeleri ve arkadaşlarıyla olan ilgilerinde zorluklar yaşayabiliyor.
ODPBH, sırf hastaları değil, onlara bakım sağlayan aile üyelerini de derinden etkiliyor. Bakım veren şahıslar, daima tedavi ve takip sorumluluklarıyla birlikte gelen ruhsal yük nedeniyle uykusuzluk, korku ve şahsî özgürlüklerin sınırlanması üzere zorluklar yaşayabiliyor. Ayrıyeten, hastalığın finansal ve meslek planlaması üzerindeki tesirleri de bireyler ve aileleri üzerinde sosyoekonomik yük yaratıyor.
Bu psikososyal zorlukların erken tespiti hem hastaların hem de aile üyelerinin hayat kalitesini kıymetli ölçüde güzelleştirebiliyor. Psikososyal takviyenin artırılması, hastalıkla daha tesirli başa çıkma yollarını bulmada kritik bir rol oynuyor.
Kaynak: (BYZHA) Beyaz Haber Ajansı
